Меѓу народот долго кружи верувањето дека за Архангел Михаил не се вари славска пченица, бидејќи се смета за жив светител. Многумина затоа ја избегнуваат традиционалната подготовка, уверени дека таа е поврзана само со светци кои телесно починале. Но, ова уверување не е во согласност со православното учење.
Покојниот патријарх Павле, еден од најпочитуваните духовни авторитети, во својата книга „Да ни станат појасни некои прашања на нашата вера“ објаснува дека коливото НЕ се вари заради смртта на некого. Во молитвата што свештеникот ја чита над житото јасно се кажува дека оваа жртва се принесува на Бога, а се подготвува „во чест и спомен“ на светецот кој ја штити куќата, но и како молитва за сите кои живееле и починале во верата.
Пченицата, според преданието, не е симбол на смртта — туку на животот. Таа потсетува на Христовите зборови дека зрното мора да падне во земја за да даде нов плод. Оттука, житото е знак на воскресение, на духовна сила и на врската меѓу живите и оние што се преселиле при Бога.
Забуната веројатно се појавила затоа што истото жито се користи и за парастоси, па дел од народот го поврзал само со жалост. Но во православието неговата симболика е иста: жртва што му се принесува на Бога — било да е тоа на семејна слава или на помен.
Во таа смисла, нема никаква разлика дали се слави светител кој биолошки умрел или свето битие кое никогаш не вкусило смрт, како Архангел Михаил или Свети Илија. Славскиот колач, житото и виното се принесуваат секогаш, затоа што славата не е помен, туку благодарност кон Бога и почит кон небесниот заштитник на домот.
Заклучокот е јасен: и за Архангел Михаил се вари пченица. Не затоа што тој „умрел“, туку затоа што коливото е символ на живот, воскресение и семејна вера — а таа е и темелот на секоја слава.
