Тој беше во нашиот магацин. Тој одел на училиште, но загина на растојание од 100 јарди. Тој завршил под камион… Моторот е недопрен, шлемот нема гребнатини, а нашиот Вукашин го нема…
Јелена Пешиќ, мајката на Вукашин Пешиќ (17) од околината на Велика Плана, кој загинал на 31 октомври завршувајќи под камион управуван од Н.С. (55) од Петровац на Млави, ја започнува својата болна исповед. Несреќата се случила на излезот од автопатот во Велика Плана, кога Вукашин ја претекнал колоната и се судрил со камион кој превозувал дрво.
Тоа е судбина. Многу е тешко за нас и ние сме на лекови. Тој ден, нашиот Вукашин беше во магацинот кој го имаме недалеку од местото каде што се случи несреќата. На околу 100 метри од куќата, загина. Тој се качил на моторот за кој има дозвола и отишол на училиште – вели неутешната мајка со шокантен глас и додава:
– Колку што можевме да дознаме, тој претекнал два камиона, а потоа наидел третиот камион со дрво. Претпоставуваме дека Вукашин нагло сопирал и потоа влегол под камионот. Камионот можел да сврти таму, и сега истрагата ќе утврди дали сè се испоставило според прописите, бидејќи во моментот ништо не се знае.
Тагата и болката што ја чувствуваат од тој ден не можат да се измерат со ништо, како што ни кажува Јелена Пешиќ, која има постар син покрај средношколката Вукашин.
– Бевме неутешни откако дознавме дека го нема. Дека нема да можеме да уживаме во неговото растење”, вели мајката со грутка во грлото и се враќа на повредите на нејзиниот син кои ги претрпел во несреќата.
“Мислам дека тркалата го преминаале неговиот стомак. Имал внатрешно крварење. Подоцна разговаравме со докторите од ургентната соба кои беа на местото кога се случи несреќата, тие исто така ни кажаа дека и ако болницата беше веднаш до патот тие не би можеле да го спасат. Повредите биле фатални.
Од разговорот со мајката на Вукашин Пешиќ, може да се заклучи дека целото семејство е многу гордо на фактот што тој бил нивен миленик и член на мало, но сепак големо семејство.
Вукашин беше ученик на генерација. Тој го сакаше училиштето и сега може да изгледа чудно, но тој немаше книги. Тој памтеше се од часот, имаше фотографска меморија и лесно ги совладуваше сите предмети. Ние бевме горди на тоа колку порасна во еден момент – вели Јелена со насмевка и продолжува, повторно со тажен глас:
– Мојот сопруг имаше здравствен проблем пред една година и мораше да одмора. Имавме магацин и работата мораше да продолжи и покрај тоа, а потоа Вукашин, на возраст од 16 години, го зеде во свои раце. Нема да верувате, но така беше.
Според неа, Вукашин започнал да соработува со сите компании и да одржува контакт како неговиот татко.
– Колку беше добар како менаџер исто така се покажува и од фактот дека сите бизнис партнери кои ги имаме, од Лесковац до Суботица, дојдоа на неговиот погреб. Тој знаеше како да разговара со сите, што се зборува, и со човекот кој седи и пие пиво пред продавницата, но исто така и со директорите.
Таков беше нашиот Вули. Пред неколку години, тој одлучил да се посвети на сточарство, одгледување овци. Попрецизно, на негова иницијатива, неговиот сопруг ја отворил фармата, но Вукашин побегнал и направил сè. Тој направил план со господарите за тоа како ќе изгледаат шталите, направил јасли во кои тие биле хранети. Тој имаше над 100 овци, сега дури не знам колку има. Таков беше тој.
Јелена собрала сила да ни каже дека некои барови во Велика Плана не пуштале музика кога бил убиен, со цел да му оддадат почит.
Јелена Пешиќ изјавила дека тие не се толку многу верници во семејството, но дека Вукашин ги убедил во спротивното пред неколку години, бидејќи верувал дека верата е важна.
“Тој сакаше да биде крстен и да плива за Светиот крст, што и го направи минатата година на Богојавление. Ќе се смеам на оваа моја болка, но Вукашин се подготвуваше за пливањето со капење во ладна вода секој ден во текот на целата година, за да биде спремен”, изјавила мајката на жртвата.
