Во емисијата „Блиц во живо“ ексклузивно зборува Саша Паниќ, таткото на убиените деца Кристина и Милан Паниќ во масакрот на Урош Блажиќ во селата околу Младеновац. Во емисијата зборува и Зорица Паниќ, мајката чиј микрофон беше пригушен на денешното судење.
За денешното судење ексклузивно за „Блиц живот“ зборува Саша Паниќ, таткото на убиените Кристина и Милан, една од првите жртви на Блажиќ, како и Зорица Паниќ, мајката на која на денешното судење и беше исклучен микрофонот. Се што не и дозволи судијата да каже во судница, ќе каже во емисијата „Блиц во живо“.
– Ова се одрази негативно на сите кога судијата и забрани на жена ми да зборува. Уште повеќе ме болеше кога судијата и рече да си оди. Ние не сме криминалци, па со нив (Урош и Радиша) се однесуваат многу подобро, на мајката која изгуби две деца го исклучува микрофонот – вели Саша Паниќ.
На многу прашања не добивме одговор, ми се чини дека на судијата му се брза, вели Саша Паниќ.
-Ми се чини дека на судијата му се брза, инсистираме да ни биде доставен список со телефонските броеви на Радиша и Урош, со кои се допишувале и со кои разговарале вечерта. Ме интересира кому му се јави Радиша да ги повика да не му го убиваат синот, со кој Урош Блажиќ комуницирал кога го правел сето ова. Сакам да ја видам таа листа! Имаме видео каде Радиша замавнува со пиштол пред својот внук, а тој се колне дека не знаел ништо за тоа оружје. Гледаме слика од него и Урош, зад нив цел на стрелиште. Радиша вели дека сликата настанала кога Урош вежбал за војска. Следно, Урош го слика истото место, истиот костум, како куршумот ја погодил целта… Се гледа дека се случило на стрелиште и дека лажат! Сто пати беа фатени во лага – вели Паниќ.
Родителите на убиените деца особено ги боли тоа што Блажиќ ги има сите придобивки додека е во затвор.
-Има телевизија, има теретана… Притворот да биде притвор – леб и вода, два на два и ништо! За мене е неверојатно дека има пристап до медиумите! Секој петок стоев пред затворот во Смедерево, бидејќи слушнавме дека Билјана Блажиќ им носи храна на синот и сопругот. Штрајкувавме и го одбранивме, оти ни нашите деца не јадат! Налетав на управникот на затворот, му поставив неколку прашања, ми рече оди дома, морам да ја пуштам и пред тоа и после тоа, само кога те нема. Ме боли, бидејќи чувствувам дека сите се на страната на убиецот. Како јас да ги убив нив, а не тие нашите деца. Поднесовме тужба и против мајката, таа беше соучесник! Таа знаеше за сите тие оружја! Слушаме снимка на која Билјана Блажиќ ги советува Радиша и Урош да кријат муниција и оружје бидејќи соседот ќе ги пријави, а таа не сака да ја изгуби пензијата. И цело време тврди дека не знае ништо за тоа оружје – вели Паниќ.
Според Саша Паниќ, тој и семејството на убиениот Далибор Тодоровиќ сега се како едно семејство.
-Од тогаш сме како едно семејство со семејството на убиениот Далибор Тодоровиќ. Да се држиме заедно, да се бориме заедно за правда! Но, да го кажам и ова: ова судење се сведе на – Урош Блажиќ го призна делото, но кој го испрати! Околу него има и други кои учествуваа во ова! Ни во војната нема толку мртви деца! Син ми го убија со две чоколади во џебот и лименка кока-кола. Убивал деца со голи раце. Реков, дозволете ми сега, да се соочиме со голи раце и да го изедеме жив, да му го скинеме грлото – вели Паниќ.
Паниќ вели дека многу работи во настапот на Блажиќ му пречат, особено тоа што одбраната постојано повторува дека се плашеле од нешто.
– Секогаш се вели дека се плашеле од нешто. Од што се плашеле, кој ги нападнал?! Таткото се однесува како да не знае за пиштолите, а ние гледаме видео како носи пиштол низ куќата пред својот внук, додека мајката и бабата се смеат и се смеат. Бев згрозен што обучен офицер ќе се однесува така. Второ, таа подбивачка насмевка на Урош Блажиќ и провокативното кимање со главата, чуварот мора да го предупреди дека мора да се однесува нормално за повеќе да не провоцира – вели Паниќ.
Имаше шест-седум пријави, а Радиша ги комплетираше сите преку пријателите.
-Тоа можеше да се спречи. Урош Блажиќ со мотор удрил полицаец и побегнал. Четири патроли го бркале, го привеле, Радиша дошол и само го извадил од станицата. Некој ги ставал тие предмети во фиока, најди ги тие луѓе! Мислеше дека татко му сега ќе го извади! Детето мора да реагира за да го спречи. И тој, таткото и мајката на Билјана, кои со пиштол и се заканувале на крадецот Радишина. Тука не е само Урош, тука е целиот синџир на одговорност – истакнува Саша Паниќ.
Како што вели Саша Паниќ, тагата се претворила во гнев и секој ден се буди со истото чувство дека убиецот на тие невини деца никогаш нема да биде соодветно казнет!
-Кога се нафрливме на него беа исплашени, едвај излегоа живи. Сега се безбедни и затоа се однесуваат така. Не знам како е можно судијата да му постави прашање и да му објасни дека не мора да одговара. Нека одговори ако сака! И не вадат од судница! Срам да ви е, госпоѓо судија! Ако имате деца, треба да се ставите во наша кожа! Јас сум на почетокот на судењето кога ни кажаа дека максималната казна ќе биде 20 години, побарав веднаш да бидат ослободени! Нема казна за таков злобник, би го закопал жив во земја. Друга казна нема! Само едно ни поминува низ глава, се будиме и легнуваме со мисли за децата, а знаеме дека не можеме да судиме адекватно, доминантно чувство е гневот – заклучува Паниќ во „Блиц животво“.
