Како што често може да се слушне од нашиот народ, има Македонци и луѓе од просторот на поранешна Југославија низ целиот свет, па не е чудно што штом ќе ги поминете границите на земјата, ќе слушнете јазик што го разберете на секој чекор. Така, при нашата турнеја низ Горна Австрија наидовме на луѓе од овие краишта. Кога ќе слушнете јазик што го разбирате, веднаш чувствувате топлина во вашето тело и сфаќате дека сте запознале некој „ваш“. Меѓу нив е и Дарко, келнер кој го сретнавме во хотел во градот Бад Аусзе и со кој се поздравивме како да се знаеме 100 години.
Дарко (50) е родум од Осиек и со задоволство се согласил на Телеграф да раскаже сè за животот во Австрија, зошто ја напуштил својата земја и што е можеби најинтересно за сите, како се разбира со луѓето од поранешна Југославија.
„Ја напуштив Хрватска во 2014 година без моето семејство, за да видам дали е навистина подобро надвор. Отпрвин беше тешко да се навикнам на поинаков менталитет, но по 3 месеци сфатив дека животот е поудобен и полесен за семејството во тој момент во Германија“, вели Дарко на почетокот на разговорот.
По пет месеци ги зел сопругата и двете деца и сите го започнале животот во Германија. Таму воделе ресторан и, како што вели, живееле удобно неколку години, а потоа дошол корона вирусот.
„Кога дојде короната, дојде и тоа беше катастрофа. Уништувањето на германскиот систем, кој со години наликуваше на системот екс-ју, а потоа животот беше добар. Во времето на короната, предводена од новата влада, има драстични промени за целиот народ во таа земја. Новата влада го запостави нормалниот работник, односно му земаше се повеќе за да ги задоволи мигрантите кои ја наполнија земјата додека траеше „големата зараза“. .
Дарко открива дека морал да го затвори ресторанот поради „наеднаш големите давачки наметнати од државата“.
Потоа, како што открива за Телеграф, решил да се пресели во друга земја бидејќи местото каде што живееле, како и самата земја, станале прилично депресивни и никој од нив повеќе не се чувствувал добро таму. Изборот падна на Австрија…
„Австрија, гледам сега, беше добар избор. Австријците се прилично слични на нас, нашиот менталитет, тие живеат послободно, поопуштено и знаат да ги ценат луѓето од поранешна Југославија“, вели тој.
Дарко вели дека семејството е високо ценето и почитувано во Австрија, што не е случај во Германија. Тој додава дека земјата им дава многу на децата и финансиски и културен. Во Австрија секој вработен зема 13 и 14 плата, што е незамисливо во оваа област.
„Овде 13-та и 14-тата плата се задолжителни со закон, што во превод значи Божиќ и годишен одмор. Тоа е висината на вашата нето плата. На пример, во декември земате 13-та плата, а во јуни 14-та. Секој што е вработен има право на истото“, додава тој.
Она што можеби најмногу нè интересираше беа односите „преку граница“ меѓу луѓето од поранешна Југославија.
„Во „белиот свет“ не е важно дали сте Србин, Хрват, Босанец или Ром, ако зборувате на ист јазик, вие сте сонародници. Јас лично ги имам сите народи за пријатели и сите се разбираме подобро од било кој, сите си помагаме, јадеме и пиеме заедно, бидејќи сите дојдовме со иста цел – да се подобриме“, истакнува тој.
