ЉУБОМИР КОСТОВСКИ
Нема сомнение дека една од последните задачи кои ги имаше Иванов како претседател после симнувањето на Груевски од власта, беше да „регрутира“ партиски профилиран човек од редовите на униформираните, во војската, каде имаше надлежност. Изборот беше – Драган Ковачки, кој доби висока позиција.
Ова не беше обична кимка кон новата опозиција, туку беше дел од ситуацијата „која е вашата последна желба?“ – што претпоставува дека во Палатата Татарчев постоел крој од кој требало да се изработи соодветен костум, пардон, униформа адекватна на желбата за власт на груевистите, делумно зафатени со параноја после неуспешниот државен удар од 27 април 2017 година.
Имено, инженерингот за тој потфат почувствува дека постојат „лабави позиции“ каде што вмровците не може да се потпрат ако им згусти.
Ковачки (47) како делчевец, предел кој од вмровска тврдина на политичката мапа најсилно ја „сврти капата“ кон социјалдемократите се чинел дека е кадар кој би бил адекватен избор за враќање на партијата на старите позиции и во постизборниот вокабулар на Влатко Ѓорчев на следните избори. Згора, како кадар кој дипломирал на Кралскиот колеџ за одбранбени студии, барем знае еден странски јазик, за да не биде како сите други вмровски кадри (како претседателот Иванов, на пример), за да го вика Боцевски да му преведува во разговор со странците, дури и во кулоарски ситуации.
Но, вертикалата низ која се движел офицерот Ковачки нагло се заврте и кога, наместо јасните кодови за војничко однесување во АРМ, тој започна со политичко ангажирање за опозицијата; најпрвин „во слободно време,“ а потоа да стане дел од јавните кадровски калкулации на партијата со која ги делеше своите погледи.
Јасно е дека стана најголемото изненадување пред претходните парламентарни избори во 2020 година, како предлог од страна на опозицијата за иден технички министер во МВР, позиција за која се очекуваше да биде некое лице со подолг стаж во самата партија ВМРО-ДПМНЕ.
Идејата на Христијан Мицковски офицер да влезе во цивилен костум падна уште во разговорите кои се водеа со тогашниот политички опонент и премиер Зоран Заев. Според Заев, прописите се јасни – министер за внатрешни работи не може да биде воено лице, односно треба најмалку три години да биде цивил пред да стапи на функција во МВР.
Во она време Ковачки беше полковник во АРМ и според неговата биографија кариерата ја поминал во специјалните единици на војската, а потоа бил и дел од военото разузнавање. Ама намерата на неговите сè уште не толку видливи промотори Ковачки во меѓувреме самиот ја провали. Што би се рекло, така тој не стигна до можноста некогаш да дојде до чинот генерал.
Дел од опозициските медиуми обвинуваа дека Ковачки бил сопрен во промоцијата од страна на претседателот Пендаровски како врховен командант. Дури Ковачки беше разрешен од позицијата командант на Првата механизирана бригада од страна на Пендаровски.
Претседателот на тој начин ги укина решенијата од претходникот Иванов за што беше поведена и постапка од Државната комисија за спречување на корупција. Унапредувањето на Ковачки од Иванов е направено во февруари 2017 година кога била почната изборна активност за избор на заменик на „потстанарот во Претседателката палата“ (како што пишува Дерала), што е движење во атмосфера на фрлена „чадна бомба“, односно тогаш не се дозволени сериозни кадровски поместувања. Згора, Ковачки кога како прв воен разузнавач се става во нечии партиски прангии, нема што да се дискутира за тоа дека ја минал црвената линија и тоа веројатно не толку одамна.
Згора, кога веќе влеговме во НАТО, тој лесно би ги оддавал чувствителните информации надвор од касарната и коридорите кои ги предвидува шефот на државата. А преку Палатата Татарчев не е тешко да помислиме каде истите би се одлевале, особено кога во Скопје вриеше од руски шпиони, што бараше исклучителна чувствителност во тој ареал. Ова особено важи за земја НАТО-приправник.
Впрочем, неодамна А1он објави документ според кој Ковачки бил одбиен за безбедносен сертификат од НАТО, нешто што тој, очекувано, го порекнува.